Peter De Backer is een Gentse auteur van korte verhalen en van de trilogie Achter een Gentse gevel (uitgeverij Poespa Producties), herinneringen uit zijn jeugd en studentenjaren. Peter had vroeger een tweedehands boekhandel, Metro, en geeft tegenwoordig Nederlands aan anderstaligen (NT2).
Finn: Peter, hoelang schrijf je al? En wat waren de boeken die jou in je jeugd aanspraken? Peter: Mijn eerste korte verhalen zal ik rond mijn zestiende hebben geschreven. Daarvoor tekende ik wel al strips. Ik ben vroeg strips beginnen te lezen. Vooral strips die in Robbedoes stonden, maar ook de klassieke Vlaamse familiestrips. Ik hield en hou erg veel van Nero. Bij de jeugdboeken waren mijn favorieten Thea Beckman en Tonke Dragt. Finn: Wat voor korte verhalen heb je al geschreven? Peter: Ik schreef een tiental korte verhalen. Het zijn tranches de vie, vaak maar niet altijd met een plot. Er zijn ook verhalen die zich in een ander land afspelen (Engeland, de Filippijnen, Frankrijk). Finn: Hoe zou jij Achter een Gentse gevel samenvatten in 5 tot 10 zinnen? Peter: Ik bracht tijdens mijn jeugd veel tijd door bij mijn grootouders in Gent. Mijn grootmoeder had er een klerenwinkel aan de Heuvelpoort. In Achter een Gentse Gevel haal ik herinneringen op, maar ik schrijf ook over het Gent van nu, registreer veranderingen en probeer die te linken aan universele tendensen. Ook probeer ik te analyseren wat het betekent om in deze tijd in een stad te leven. Finn: Hoe kwam je erop om Achter een Gentse gevel te schrijven? Was er een specifieke aanleiding? Liep je al lang met het idee rond? Peter: Nee, dat idee is vrij kort voor het schrijven gekomen. Er was niet direct een aanleiding, maar wel een stimulans. Ik herinner me wel een gesprek met Paul Luyten van boekhandel Walry waarin ik hem vertelde dat ik bezig was met een roman die zich aan de Heuvelpoort afspeelde. Hij zei dat hij die graag in zijn winkel zou verkopen. Eens die woorden uitgesproken, voelde ik me verplicht door te werken. Finn: Kwamen er veel herinneringen terug bij het schrijven zelf of had je het gevoel dat alles meteen ‘in je hoofd’ zat? Peter: Voor ik begon te schrijven, heb ik eerst een lijst gemaakt met thema’s waarover ik wilde schrijven. Tijdens het schrijven zelf kwamen er vaak extra herinneringen terug. Ik durf ook niet te beweren dat alles is gebeurd, zoals ik het heb beschreven. Waarschijnlijk zijn er door het verstrijken van de tijd herinneringen vervormd. Het blijft ook fictie. Om een idee, gevoel of gedachte beter uit te drukken, ga je soms herinneringen combineren, of aanpassen. Finn: Welke respons kreeg je van je familie op de boeken? Peter: Ik heb maar een kleine familie. Mijn ouders en zus hebben de boeken gelezen. Finn: Heb je getwijfeld om een tweede deel (Content met peperkoek) en een derde deel (De tram naar Oz) uit te brengen of was de zin om verder te schrijven er vrijwel onmiddellijk? Peter: Op het einde van deel 1 en daarna deel 2 had ik nog thema’s in mijn notitieboekje over. Ik voelde een noodzaak om verder te werken. Finn: De liefde voor je familie is heel duidelijk in je boeken, zeker voor Mémé en Bompie. Wat betekent het familieleven voor jou persoonlijk, anno 2024? Peter: Mémé en Bompie zijn er inderdaad niet meer, maar ze blijven belangrijk voor mij. Soms praat ik met hen in mijn gedachten, of vraag ik me af hoe zij in een bepaalde situatie zouden reageren. Mijn ouders leven nog en ik probeer hen elke week toch eens te zien. Finn: Gent, en in het bijzonder de Heuvelpoort, is vanzelfsprekend alomtegenwoordig in de boeken. Kan je je een leven buiten Gent voorstellen, zoja waar? Peter: Misschien wel in een provinciestadje als Zottegem of (zoals zovelen) aan de Belgische kust. Voordeel van beide plekken is dat Gent niet zo veraf is met de trein. Finn: Met welk(e) schrijfproject(en) ben je momenteel bezig? Waarnaar kunnen we uitkijken? Peter: Zoals je weet heb ik net een sprookje en een Alice-verhaal geschreven (nvdr. respectievelijke voor SF/F/H-website Out Of This World en voor de bij Poespa in 2025 te verschijnen verhalenbundel Alice in Spiegelland. Verhalen van eigen bodem), en de voorbije zomer schreef ik een spookverhaal (nvdr. voor Bang voor Spoken?, een verhalenbundel die in maart 2024 bij Poespa Producties verschijnt). Er liggen ook een paar korte verhalen in de la die nog wat herwerkt moeten worden. Misschien komt daar een bundel van. Ik heb nog andere ideeën, maar spreek uit bijgeloof niet graag over iets wat nog niet verwezenlijkt is.
0 Opmerkingen
Laat een antwoord achter. |
AuteurFinn Audenaert rapporteert uit randgebieden van Archives
Februari 2024
Categories |