Rosa Holderman zit te knikkebollen in de zetel. Rondom haar ligt confetti in feestelijke kleuren op het tapijt. Na het vuurwerk is de stilte gekomen. Het is intussen al flink na één uur ‘s nachts. Het nieuwe jaar is ingezet.
In de sluimering van die late uren denkt Rosa aan haar familie. Eerhard is nu tachtig en nog steeds single. Wat moet er toch van die jongen worden? Over haar dochter Heraki zit ze niet zo in. Die woont met haar man in Nieuw-Mauretanië en zont zich op eindeloze stranden een heerlijk ongeluk in het gezelschap van haar kinderen en kleinkinderen. Ach, verzucht Rosa, kon ik net zoals in 2072 nog maar eens op bezoek bij mijn gebronsde kroost. Eerhard opent zacht de deur. ‘Moeder, slaapt u al?’ Zo’n typische Eerhardvraag. Goedbedoeld, maar een beetje onhandig. Het verwondert Rosa niet dat de jongen na al die jaren nog inwoont bij haar. ‘Ja, Hardje, ik geniet nog even na van de vreugde die de hele wereld oplicht. Kom er toch gezellig bijzitten.’ ‘Wat is het hier stil, moeder. Zal ik de schaller opzetten?’ Eerhard houdt niet van stilte, weet Rosa. Al die jaren enkel in het gezelschap van zijn moeder. De jongen snakt vast naar wat opwinding, muziek, vrolijkheid. Waarom is hij ook vandaag weer thuis gebleven in plaats van de stad in te gaan? ‘Ja, jongen, kies maar een mooie ultrazender.’ Rosa houdt meer van lezen. Ze is verslingerd aan postmoderne sprookjes, van die verhalen waarin prinsen in een identiteitscrisis verkeren en raad zoeken bij kikkers. Prinsessen kijken dan op de achtergrond misprijzend toe. Rosa heeft het wel voor een fikse teug wanhoop gevolgd door een onverwachte happy end. Sinds ze vijf jaar geleden met vervroegd pensioen kon leest ze echt de uren van de dag helemaal weg. Drie maaltijden en twee boeken per dag. Dat is Rosa’s dieet. Hm, lekker ouderwets verdwalen in in leer gebonden turven. Het dametje houdt graag vast aan in onbruik geraakte gewoontes. Haar zoon is meer voor de nieuwlichterij. Holomuziek en zo. Eerhard schuifelt met moeizame pasjes naar de schaller. Zijn pols kraakt zo luid dat Rosa, die toch niet meer zo best hoort op de gezegende leeftijd van honderd plus zestien, het geluid opmerkt aan de andere kant van de woonkamer. Ze knikt de jongen bemoedigend toe. ‘Geef er maar een flinke draai aan, Hardje. De knop zit wat vast. Tja, we zouden misschien wat meer muziek moeten luisteren.’ Even later klinkt ultrazender Roostalgie door de woonkamer. Ah, de oude hits van vroeger! De coda van ‘Bohemian Rhapsody’ horen Rosa en Eerhard nog net passeren. ‘So you think you can stop me and spit in my eye…’ De vertrouwde figuur van Scaramouche werpt schaduwen op de muren van de woonkamer terwijl de laatste noten weerklinken. De clown wuift Rosa en Eerhard sierlijk vaarwel en lost dan langzaam op in het stemmig ouderwetse bloemetjesbehang. Hehe, wat een klassieker. ‘Oh, dit zongen we vroeger op de academie, mams, bij het begin van de lessen Imaginaire Geografie. ‘Caught in a landslide / no escape from reality-y-y!’ Wat een mooie tijd was dat! Mams, ik ben zo blij dat je me naar de fantasie-academie liet gaan. Bankieren was niets voor mij.’ ‘Ja, beste jongen, iedereen heeft zijn kwaliteiten. Ik ben heel trots op je ultracasts. Ik kan niet wachten tot je reeks over filosofische alchemie in boekvorm verschijnt.’ Eerhard glimt van trots. Eerlijk gezegd krijgt hij niet zo vaak feedback op zijn werk. Zijn moeder weet niet dat hij zijn boeken op eigen kosten laat drukken. Niemand leest nog boeken. Behalve Rosa dus. De streamlezer schakelt over naar reclame voor hypertoombunkers. Vijftien procent korting op de standaardmodellen. Weg sfeer! Moet dit nou in het begin van het nieuwe jaar, denkt Rosa. Aan die oorlog met het Fardazorijk lijkt maar geen einde te komen. Het dametje zucht eens diep. Zoveel is er in honderd plus zestien jaar niet veranderd. ‘Mams, alles goed met je? Je ziet er opeens zo bedrukt uit?’ Maar nauwelijks heeft Eerhard zijn bezorgdheid geuit of daar schalt al het volgende liedje door de kamer. Oef, even geen reclame meer. Rosa wil net haar zoon geruststellen als ze de eerste noten herkent. Het is zo’n onvervalste oude kraker! Oh, het lied voert haar helemaal terug naar haar kindertijd. Dit liedje is een van haar vroegste herinneringen. Ze moet een jaar of zes geweest zijn. Ze herinnert zich nog levendig dat ze die middag ballonnen opblies tot ze helemaal buiten adem was. Haar moeder had haar even op de sofa gelegd en toen had de radio dit liedje gespeeld. Een heerlijk moment dat Rosa na al die jaren nog koestert. ‘No more champagne And the fireworks are through’ Eerhard veert op. Nou, laat ons stellen dat ie wat meer rechtop gaat zitten in de zetel. ‘Ha, die ken ik ook!’ Rosa en Eerhard kijken elkaar aan. Een moment van innige verbondenheid helemaal op het einde van deze feestelijke dag. ‘Agnetha!’ jubelt Eerhard. (Hij vond haar altijd al de mooiste. De jongen heeft nu eenmaal een zwak voor blond.) ‘En Frida!’ fluistert Rosa. ‘Ja, en de jongens natuurlijk ook, mams. Benny en Björn, geloof ik. Schreven zij niet de nummers?’ ‘He, jongen, trek even aan het terugspoelsnoer. We hebben het begin gemist.’ Eerhard hijst zich uit de zetel, stapt op de schaller af. Een op maat gemaakt exemplaar voor Rosa’s honderd plus twaalfde verjaardag. Eerhard had gehoopt zijn moeder met dit cadeau uit de winkel om de hoek wat afwisseling te bieden. Mams kon toch niet steeds enkel maar zitten lezen. Speciaal voor haar had hij van die vintage snoeren laten aanbrengen aan de voorkant van het toestel. Vanuit de zetel kon je die normaal gezien bedienen door met je hand in de juiste richting te wapperen. Maar doordat Rosa het toestel zo weinig gebruikte haperden de snoeren soms. Dan maar handmatig. Helemaal niet erg, vindt Eerhard. Dit liedje wel hij wel eens in zijn volle glorie horen, met choreografie erbij. De magische muziek start. Wat een heerlijk melancholisch begin. Zo meteen laat het refrein het lied openbloeien in hoop en vreugde, weten Rosa en Eerhard. Moeder en zoon zuchten verzaligd. Voor hen staat Agnetha statig te zingen. Het vloerkleed lijkt over te gaan in Agnetha’s witte feestjurk, zo goed matchen de kleuren. Ze werpt Eerhard een knipoog toe. Eerhard gaat even verzitten. Hehe, wat een belevenis. Leve holomuziek! Had hij het trouwens goed voor, was ABBA niet een pionier in die heerlijk oubollige techniek? Voor dit soort vermaak kon je gegarandeerd bij Radio Roostalgie terecht. Hij had de ultrazender goed gekozen. Bij het refrein komt Frida om de hoek van de deur piepen. Haar krullen wiegen mee met haar zanglijnen. Het wordt aardig druk in de woonkamer wanneer Benny door het raam naar binnen klimt en Bjorn uit de televisor stapt. Het lijkt wel een tweede nieuwjaarsfeestje vandaag. Tijdens de volgende strofe veranderen Rosa en Eerhards voeten in hompen klei. Ha! Net zoals in het lied. Goed gevonden zeg. De twee tikken met hun gloednieuwe kluiten blij mee op de muziek. Kleine brokjes klei spatten op het tapijt. Geen erg, wanneer de muziek voorbij is lost alles wel mee op in het niets. ‘Seems to me now that the dreams we had before are all dead, nothing more’ Rosa krijgt een idee. Ze steekt haar multipen in de lucht. Een stemmig vlammetje beweegt nu mee op de maat van de muziek. Eerhard volgt snel haar voorbeeld. Automatisch wordt het licht in de woonkamer wat gedempt. Hoe sfeervol. ‘May we all have our hopes Our will to try If we don’t we might as well lay down and die You and I’ Wat een prachtig einde! De vier muzikanten maken een diepe buiging. Rosa en Eerhard klappen enthousiast. Da’s pas een mooie afsluiter van het jaar. Eerhard maakt aanstalten op te staan. Van dat meezingen en wiegen heeft hij honger gekregen. In de keuken staan nog lekkere instantkoekjes, weet hij. Maar Eerhard valt bijna voorover wanneer hij rechtstaat. Verschrikt kijkt hij naar beneden. Zijn voeten zijn nog steeds van klei! Hoe kan dit? De lied is al even voorbij. De streamlezer overloopt op de schaller een eindejaarslijstje. Verschrikt kijkt Eerhard naar zijn moeder. Die steekt vanuit de sofa een duim naar hem op. ‘Geen zorgen, jongen. Kijk eens om je heen.’ Pas dan ziet Eerhard het. Agnetha, Frida, Benny en Björn staan nog in de kamer! Wat zal ons vannacht nog allemaal overkomen, denkt Eerhard. Hij gaat wat onzeker zitten. Zijn moeder heeft er blijkbaar wat meer vertrouwen in. Maar ja, op haar leeftijd heeft ze natuurlijk alles wel al eens meegemaakt. ‘Wij merken zoveel liefde in deze ruimte,’ begint Agnetha. ‘Jullie band is heel sterk,’ vult Frida aan. Benny and Björn knikken heftig. Ze zijn eerder het zwijgzame type, blijkbaar. ‘Alleen zo’n sterke liefde kan ons wat langer binden aan onze dierbare luisteraars,’ aldus Agnetha. ‘Jullie mogen vanavond vier wensen doen.’ Er hangt magie in de lucht, dat is duidelijk! In een wereld vol technologische wonderen is er gelukkig nog plaats voor een ander soort mirakels, denkt Eerhard. Zijn moeder lijkt zijn gedachten geraden te hebben en knikt instemmend. Benny treedt op de voorgrond. Met schorre maar vriendelijke stem vraagt hij : ‘Wat is jullie eerste wens?’ Daarover moet Rosa niet lang nadenken. ‘Ik zou zo graag Heraki en haar gezin nog eens zien. Mijn dochter. Mijn schoonzoon. Mijn lieve kleinkinderen! Het is al zo lang geleden.’ Rosa en Eerhard horen een geluid achter hen. Voorbij de sofa schuift de muur weg. Heraki, haar man Thorhes en hun dochters Mirate, Cantate en Hecate lopen de woonkamer binnen. De meisjes vliegen Rosa om de nek. Heraki omhelst haar broer. Thorhes, altijd al een rustige man geweest, staat te glunderen naast de sofa. Het is wel wat, zo opeens kilometers verder in de schoonouderlijke woonst belanden! Rosa huilt tranen met tuiten. Eerhard moet ook de tranen verbijten. Wat een nacht! Benny glimlacht en wijst naar Björn. Die stapt naar voren. ‘En wat is jullie tweede wens?’ Eerhard voelt dat hij aan de beurt is. ‘Wel, euh, meneer Björn, om de hoek is er een geschenkenwinkel en daar helpt mejuffer Zazi de oude baas. Zazi kijkt me altijd zo mooi aan wanneer ik een cadeautje voor mijn moeder haal. Maar als ik haar wil zeggen hoe leuk ik haar vind, stokt mijn stem steeds. Nu vroeg ik me zo af, meneer Björn …’ Eerhard heeft nog niets eens zijn zin afgemaakt of daar daalt Zazi gezeten op een wolkje door de dakkoepel heen. Ze draagt een goudkleurig gewaad met bijpassende oorbellen. Wat een verschijning, denkt Eerhard. Zazi stapt galant van haar wolkje en gaat gezellig mee op de sofa zitten. Eerhard kan zijn geluk niet op. Eerst kijkt hij schuchter naar Zazi, die hem vriendelijk toelacht, en dan naar de anderen. Die zitten allemaal op de sofa die steeds langer lijkt te worden. ‘Wel, Eerhard, wilde je me iets vertellen?’ Zazi kijkt hem schalks aan. Tot zijn eigen verbazing begint Eerhard honderduit te spreken. Eerst hakkelt hij nog wat, maar algauw rollen de volzinnen van zijn tong. Zazi zit geamuseerd te luisteren. Ja, denkt ze, eindelijk komt ie wat op gang! Kan ik de prijsverlagingen in de winkel weer wat terugschroeven. Ze grinnikt even ondeugend. Dan luistert ze geboeid verder. Wat heeft die man veel interessants te vertellen. Rosa ziet het allemaal graag gebeuren. Heraki en zij werpen elkaar een betekenisvolle blik toe. Ja, dat lijkt daar wel in orde te komen aan de andere kant van de sofa! Frida steekt sierlijk een arm in de lucht. ‘Hebben jullie nog een derde wens?’ Frida kijkt Heraki liefdevol aan. ‘Oh, mogen wij ook? En we zijn al zo verwend! Wel dan, ik wens dat er in deze wereld meer plaats is voor ouderwetse waarden en pleziertjes. Ik merk uit moeders virtu-brieven dat ze zo’n genoegen beleeft aan haar boeken.’ Fel zonlicht komt plots door het raam schijnen. En dat in het holst van de nacht! Voor hun ogen ziet de familie een grote winkel oprijzen aan de overkant van de straat. De registratiedienst van de staat die daar stond is zomaar verdwenen! Rosa tuurt door het raam, maar kan de letters op het bord aan het gebouw niet zo goed lezen. ‘Boekenparadijs, mams.’ Eerhard lacht zijn moeder toe. Nu hoeft hij zijn verletterde ultracasts niet meer aan de rand van de urbanisatie op te halen. Hij kan gewoon de straat oversteken. Rosa droomt wat voor zich uit, al die mooie romans die ongetwijfeld in het Boekenparadijs liggen te blinken. Het spreekt voor zich dat de winkel in een gloed baadt. Agnetha stapt met open armen op de familie toe. Met een brede zwaai tovert ze Rosa en Eerhards kleivoeten weg. ‘Voor we jullie verlaten, lieve luisteraars, willen we nog een laatste wens vervullen.’ De zangeres kijkt naar de stille man op de sofa. ‘Ook een schoonzoon is een hecht lid van de familie, lieve Thorhes. Wat is jouw wens voor het nieuwe jaar?’ Thorhes is eerder van de praktische school. Hij kucht even en stelt dan bescheiden zijn vraag. ‘Wereldvrede, zou dat misschien iets zijn?’ Agnetha, Frida, Benny en Björn beginnen zacht te lachen. Ze wuiven naar de familie en lossen in het niets op. Voor ze van hun verbazing bekomen zijn horen Rosa, Eerhard, Hiraki, Thorhes en de kleindochters het herkenningswijsje van het nieuws op de schaller. ‘Beste luisteraars, dit bericht komt net binnen. We zijn blij u heugelijk nieuws te kunnen brengen! De Terra-alliantie en het Fardazorijk hebben zopas officiële onderhandelingen aangekondigd. Beide partijen laten weten de voorbije week al verkennende gesprekken gevoerd te hebben. Na een oorlog van meer dan zestig jaar gloort er eindelijk wat hoop aan de horizon. Als dat geen mooie tijding is om het nieuwe jaar mee in te luiden.’ ‘Dat vraagt om champagne!’ Eerhard heeft vanmorgen gelukkig genoeg flessen koel gelegd. Hij had zo’n voorgevoel bij het opstaan … Aan iedereen een vreugdevol 2023 toegewenst!
0 Opmerkingen
Wikirama entry for ‘Rise to the top’ (disambiguation)
ARTICLE II DISCUSSION History In 1967 musicians from Dutch pop group George Bake Her Select Em and British power trio Scream formed a temporary supergroup called The Ginger Bakers to record a benefit single called ‘Rise to the top’. The proceeds were donated to the RAD (Royal Association of the Deaf). The song was a huge success and charted in twelve countries, climbing to the number 8 position in the Billboard Hot 100. The single charted in 18 countries and was certified gold in 11 countries. The A side was later included on two albums, ‘Wheels Are Dire’ (Scream) and ‘Una Paloma Para Bianca’ (George Bake Her Select Em). The song remains popular in karaoke bars all over the world. Vocalist George Bake Her has been quoted as saying ‘The song works even better when you sing it while you’re slightly inebriated.’ (1) Lyrics The Ginger Bakers - ‘Rise to the top’ (7” single, Deccadent Records, DeccaOld imprint, 1967) SIDE A : ‘Rise to the top’ (single version, 03:16) composed by Jack Spruce lyrics by John Fisher ------------------------------------ vocals : George Bake Her guitar : Eric Clap On bass : Jack Spruce drums : Ginge A. Baker backing vocals : Pattie Void {...} (intro) No yeast {just feast} (x5) (1st stanza) In the morning you hop in For a big ol’ loaf of lovin’ Ya smile when ya see my buns Like I smile when I see my hun’s I know ya got that wheat {weed!} Ya know I love that dough {d’oh!} (chorus) Baby I’ma take off that apron Yeah it’s time to get this job done Baby when I cover ya in cream I rise to the top, oh my, a wet dream (2nd stanza) Ooh the line that fills the shop Will someone call a cop Just one more minute please My darling’s such a tease Ting! My croissant’s ready Hey keep your oven steady (bridge) Sweet lovin’ behind the till No need for my blue pill You’re a happy punter still No this bridge ain’t overkill (chorus) Baby I’ma take off that apron Yeah it’s time to get this job done Baby when I cover ya in cream I rise to the top, oh my, a wet dream (3rd stanza) And now all the bakin’s done Ya shoppin’ was so much fun Gosh I wanna see ya again Ya hubby don’t know amen Oh tomorrow how we’ll frolic Ya boss no just call in sick (chorus) (x2) Baby I’ma take off that apron Yeah it’s time to get this job done Baby when I cover ya in cream I rise to the top, oh my, a wet dream (outro) No yeast {just feast} (x5) B SIDE : ‘Una paloma en una habitación blanca’ (instrumental jam, 08:12) composed by Jack Spruce, John Hop, George Tea and Eric Clap On ------------------------------------------------------ guitars : George Tea and Eric Clap On bass : Jack Spruce drums : John Hop organ solo : Jackie Groaner Tour The Ginger Bakers toured the British club circuit April to June 1967 to promote their one off single and the Scream’s upcoming ‘Wheels Are Dire’ album. The Dutch leg of the tour was cancelled due to drummer John Hop’s tennis elbow. Ginge A. Baker was not available to take over touring duties on drums as he was holed up in Guernsey for tax reasons. Cover versions In 1978 German-Caribbean vocal band Money B. recorded a disco version of ‘Rise to the top’ as a B side for their ‘Gasputin’ single. This cover version was highly controversial among The Ginger Bakers fans as it added extensive vocoder parts. Guitarist Eric Clap On has refused to comment on this cover version whenever the topic is brought up in interviews. Further reading George Bake Her and Tammy Whiner - ‘Easy listening meets country : The secret to a happy marriage’ (Schimon & Suster, 1975) George Bake Her - ‘D.I.V.O.R.C.E. : How I kicked my coke habit’ (Independent Publishing, 1989) Lester Bangis - ‘Eric Clap On. The authorised biography’ (1998) External links Official website YouTube channel Gingers are cooking up something lovely (fan forum) George Bake Her Kickstarter page (1) citation needed |
AuteurFinn Audenaert ArchievenCategorieën |