Er was eens een man die steeds tot het laatste wou blijven
Hij kon op alle feestjes van de drank niet afblijven Maar na de allerlaatste bubbel Zag hij plotseling alles dubbel Nu vreest hij twee echtgenotes die thuis op hem kijven
0 Opmerkingen
Ik was direct gecharmeerd door deze graphic novel, van formaat een kleine hardcover. Het boekje
meet slechts 11 op 15 cm maar is wel zo'n 3,5 cm dik en ligt stevig in de hand, wat het makkelijk te lezen maakt. Een mooie uitgave van Poespa Producties. Het boekje telt 315 pagina's, en elke bladzijde toont een oudere man met papier en potlood op de tafel voor zich, duidelijk de tekenaar zelf. Er ontspint zich een dialoog tussen de tekenaar en een aantal 'personages', elke keer in een ander 'hoofdstuk'. Het boek telt 4 hoofdstukken, gevolgd door een naschrift waarin een korte uitleg gegeven wordt over het ontstaan van het boek, met enkele voorbereidende schetsen ter illustratie (vind ik altijd interessant bij een beeldverhaal). Dat de tekenaar er toch in geslaagd is om elke pagina uniek te maken is opmerkelijk. Achtereenvolgens heeft de tekenaar een gesprek met God (onder de vorm van een alziend oog), met Christus (onder de vorm van een vlieg), met Adolf Hitler (onder de vorm van een drol die uitgroeit tot hij de pagina vult) en uiteindelijk, in het 4de hoofdstukje 'EGO' met het onvermijdelijke gevolg van zo'n gesprekken, het moment dat er iets 'knapt'. Heel herkenbare thematiek voor iemand - zoals uw recensent - die in dezelfde periode is opgegroeid. Het boekje riep ook onmiddellijk associaties op met Herr Seele, Kamagurka en de Urbanus-strips, het heeft een typisch 'Vlaamse' feeling: het verwerken van een jeugd die zich afspeelde in een nog steeds strenge katholieke omgeving met het trauma van WW2 en de Vlaamse collaboratie, terwijl de maatschappij zich ontworstelt aan verouderde denkbeelden over God en de wereld (de mei 68- generatie). Zeker het laatste hoofdstuk geeft die verwarring weer, waar de tekenaar - na dolgedraaid te zijn door de gesprekken - zichzelf weer 'samenraapt'. Persoonlijk heb ik ervan genoten - er zit ook een scheutje humor in - maar wat me wel opviel was dat er geen vrouwen aan te pas komen, het is echt wel een puur mannelijke visie. Meer over 'Och God!' vind je hier. mijn kogelpen schiet
over het gladde papier schrijfwonden hoog in de wolken woorden wachten op hun plek landingsbaan vervliegt Verslaving komt traag afkicken een lange weg ontnuchterend Meer over Luc Vos vind je hier. Peter De Backer is een Gentse auteur van korte verhalen en van de trilogie Achter een Gentse gevel (uitgeverij Poespa Producties), herinneringen uit zijn jeugd en studentenjaren. Peter had vroeger een tweedehands boekhandel, Metro, en geeft tegenwoordig Nederlands aan anderstaligen (NT2).
Finn: Peter, hoelang schrijf je al? En wat waren de boeken die jou in je jeugd aanspraken? Peter: Mijn eerste korte verhalen zal ik rond mijn zestiende hebben geschreven. Daarvoor tekende ik wel al strips. Ik ben vroeg strips beginnen te lezen. Vooral strips die in Robbedoes stonden, maar ook de klassieke Vlaamse familiestrips. Ik hield en hou erg veel van Nero. Bij de jeugdboeken waren mijn favorieten Thea Beckman en Tonke Dragt. Finn: Wat voor korte verhalen heb je al geschreven? Peter: Ik schreef een tiental korte verhalen. Het zijn tranches de vie, vaak maar niet altijd met een plot. Er zijn ook verhalen die zich in een ander land afspelen (Engeland, de Filippijnen, Frankrijk). Finn: Hoe zou jij Achter een Gentse gevel samenvatten in 5 tot 10 zinnen? Peter: Ik bracht tijdens mijn jeugd veel tijd door bij mijn grootouders in Gent. Mijn grootmoeder had er een klerenwinkel aan de Heuvelpoort. In Achter een Gentse Gevel haal ik herinneringen op, maar ik schrijf ook over het Gent van nu, registreer veranderingen en probeer die te linken aan universele tendensen. Ook probeer ik te analyseren wat het betekent om in deze tijd in een stad te leven. Finn: Hoe kwam je erop om Achter een Gentse gevel te schrijven? Was er een specifieke aanleiding? Liep je al lang met het idee rond? Peter: Nee, dat idee is vrij kort voor het schrijven gekomen. Er was niet direct een aanleiding, maar wel een stimulans. Ik herinner me wel een gesprek met Paul Luyten van boekhandel Walry waarin ik hem vertelde dat ik bezig was met een roman die zich aan de Heuvelpoort afspeelde. Hij zei dat hij die graag in zijn winkel zou verkopen. Eens die woorden uitgesproken, voelde ik me verplicht door te werken. Finn: Kwamen er veel herinneringen terug bij het schrijven zelf of had je het gevoel dat alles meteen ‘in je hoofd’ zat? Peter: Voor ik begon te schrijven, heb ik eerst een lijst gemaakt met thema’s waarover ik wilde schrijven. Tijdens het schrijven zelf kwamen er vaak extra herinneringen terug. Ik durf ook niet te beweren dat alles is gebeurd, zoals ik het heb beschreven. Waarschijnlijk zijn er door het verstrijken van de tijd herinneringen vervormd. Het blijft ook fictie. Om een idee, gevoel of gedachte beter uit te drukken, ga je soms herinneringen combineren, of aanpassen. Finn: Welke respons kreeg je van je familie op de boeken? Peter: Ik heb maar een kleine familie. Mijn ouders en zus hebben de boeken gelezen. Finn: Heb je getwijfeld om een tweede deel (Content met peperkoek) en een derde deel (De tram naar Oz) uit te brengen of was de zin om verder te schrijven er vrijwel onmiddellijk? Peter: Op het einde van deel 1 en daarna deel 2 had ik nog thema’s in mijn notitieboekje over. Ik voelde een noodzaak om verder te werken. Finn: De liefde voor je familie is heel duidelijk in je boeken, zeker voor Mémé en Bompie. Wat betekent het familieleven voor jou persoonlijk, anno 2024? Peter: Mémé en Bompie zijn er inderdaad niet meer, maar ze blijven belangrijk voor mij. Soms praat ik met hen in mijn gedachten, of vraag ik me af hoe zij in een bepaalde situatie zouden reageren. Mijn ouders leven nog en ik probeer hen elke week toch eens te zien. Finn: Gent, en in het bijzonder de Heuvelpoort, is vanzelfsprekend alomtegenwoordig in de boeken. Kan je je een leven buiten Gent voorstellen, zoja waar? Peter: Misschien wel in een provinciestadje als Zottegem of (zoals zovelen) aan de Belgische kust. Voordeel van beide plekken is dat Gent niet zo veraf is met de trein. Finn: Met welk(e) schrijfproject(en) ben je momenteel bezig? Waarnaar kunnen we uitkijken? Peter: Zoals je weet heb ik net een sprookje en een Alice-verhaal geschreven (nvdr. respectievelijke voor SF/F/H-website Out Of This World en voor de bij Poespa in 2025 te verschijnen verhalenbundel Alice in Spiegelland. Verhalen van eigen bodem), en de voorbije zomer schreef ik een spookverhaal (nvdr. voor Bang voor Spoken?, een verhalenbundel die in maart 2024 bij Poespa Producties verschijnt). Er liggen ook een paar korte verhalen in de la die nog wat herwerkt moeten worden. Misschien komt daar een bundel van. Ik heb nog andere ideeën, maar spreek uit bijgeloof niet graag over iets wat nog niet verwezenlijkt is. Finn: Wat was de aanleiding om met uitgeverij Poespa Producties te starten?
Uitgever Johnny Bekaert: De aanleiding was een biografie van de auteur Jean Ray (1887-1964), Soms overtreft de werkelijkheid de fantasie. Ik zocht een uitgever voor deze 630 pagina’s tellende biografie, die de Gentse historicus Geert Vandamme had geschreven. Ik wist dat een grote uitgeverij niet geïnteresseerd zou zijn, omdat Jean Ray / John Flanders een ‘vergeten schrijver’ is in de Lage Landen, en zelfs in Gent, de stad waar hij zijn hele leven verbleef! En helaas toonde ook geen enkele kleinere uitgeverij interesse. Men voorspelde een verkoop van ten hoogste 50 exemplaren, en dat zou al veel zijn. Het sop was de kool zogezegd niet waard. Omdat ik per se de biografie een mogelijkheid tot publicatie wilde geven – als grafisch vormgever ken ik de ins and outs om een boek op te maken en te laten drukken – besloot ik om een aanvraag in te dienen om zelf als uitgever aan de slag te gaan. Finn: Hoe leerde je Geert Vandamme kennen? Johnny: Geert heb ik leren kennen in de Vriendenkring Jean Ray, een literair genootschap dat het werk van deze bijzondere schrijver levend wil houden. (De Vriendenkring komt elke eerste zaterdagmiddag van de maand samen in brasserie Du Progrès in Gent. Iedereen is welkom, nvdr.) Geert wilde het werk uitgeven binnen de Vriendenkring, wat ik geen goed idee vond, er zijn immers maar een dertigtal Nederlandstalige leden. De overgrote meerderheid van de leden zijn Franstalig. Door de tijd ontwikkelde zich een vriendschap, helaas onderbroken door zijn overlijden in 2022 op 60-jarige leeftijd. Finn: Hoe kwam je indertijd bij de Vriendenkring Jean Ray terecht? Wat doet de Vriendenkring? Johnny: Een kort krantenartikel dat in 1984 verscheen in Vooruit had het over deze Vriendenkring. Aangezien ik sinds mijn jeugdjaren geïnteresseerd was in het werk van Jean Ray en John Flanders – toen wist ik nog niet dat beiden dezelfde persoon waren – heb ik me gemeld op een van de maandelijkse vergaderingen. De Vriendenkring wil het werk van deze uitzonderlijke Gentse schrijver – die vergeleken wordt met Edgar Allan Poe en Howard Phillips Lovecraft – van spannende en bizarre verhalen levend houden. Ik stelde voor om de fotokopiebundels te vervangen door de uitgave van boeken. Tot heden zijn er een tachtigtal verschenen, ook facsimile-edities, en we zijn nog veraf van de uitgave van zijn gehele oeuvre. Finn: Welke genres boeken heb je in je uitgeversfonds? Kan je van elk genre een voorbeeld geven? Johnny: In het begin wilde ik met de uitgeverij enkel ‘Gentse uitgaven’ realiseren: kunstenaars, schrijvers, literaire en artistieke studies. Beperking geeft duidelijkheid, vond ik. Daarbij dacht ik aan de uitgave van de boeken van Jean Ray. Na een financieel akkoord met zijn erven hebben we als eerste uitgave in deze reeks Malpertuis kunnen uitgegeven, zijn magnum opus. In een nieuwe, getrouwe vertaling, want Hubert Lampo was er in zijn vertaling bijzonder vrijelijk mee omgegaan. En zo komen we bij de fantastiek terecht. Enige jaren geleden heb ik DannY De LaeT – kenner van stripverhalen, fantastiek, science fiction en pulpliteratuur – leren kennen tijdens een zoektocht naar informatie over een tekenaar uit de jaren ’30-’40. Tijdens onze gesprekken kwam het idee naar voren om een tijdschrift voor en over fantastiek uit te geven: In Tenebris – dat om praktische redenen een boekenreeks werd. Er zijn de monografieën, zoals bijvoorbeeld de kunstmonografie van Lode Laperre door Jean Paul Van Bendegem, en de literaire monografie over de stripfiguren ‘Robert en Bertrand’ door DannY De LaeT. Men kan onmogelijk een boeiende schrijver of kunstenaar links laten liggen omdat hij niet Gents is… Een commerciële alles-uitgeverij worden we zeker niet, wat we uitgeven moet boeiend zijn, en een meerwaarde hebben. Finn: Wie werkt er mee in de uitgeverij, en wat zijn hun taken? Johnny: De Vriendenkring blijkt een goede voedingsbodem voor samenwerking en vriendschap… Zo is in 2023 Finn Audenaert ingestapt in het verhaal van de uitgeverij. Er was nood aan een eindredacteur met een arendsoog en gevoel voor taal, tegelijk zorgt hij voor de contacten met de auteurs en de sociale media. Contacten met de boekhandels zijn al even belangrijk; Peter De Backer, auteur van de drie Achter een Gentse gevel-uitgaven – en ook lid van de Vriendenkring – heeft daar een belangrijke input in. Belangrijk is om personen te hebben die elkaar aanvullen. Door het stijgende aantal uitgaven is het noodzakelijk om te professionaliseren en te stroomlijnen. Momenteel verdient er niemand een cent, maar dat is wel de bedoeling op termijn. Finn: Wat wil je met Poespa Producties op termijn bereiken? Wat is het doel van de uitgeverij? Johnny: De uitgeverij is tot nog toe een steeds weer veranderend verhaal. In feite wilde ik enkel de biografie van Jean Ray uitgeven. Ik had evenwel de smaak te pakken… en vond de steun om verder te doen. Het doel is om boeken uit te geven die ertoe doen, die boeiend zijn en een meerwaarde hebben. Maar waar dit verhaal heengaat, is koffiedik kijken. Finn: Hoe ‘Gents’ is de uitgeverij? En in welke mate is dat belangrijk voor je? Op welke markt mik je met Poespa Producties? Johnny: Enkel een lokale (Gentse) doelgroep aanspreken is niet mogelijk in deze veranderende wereld. Enkel mikken op Vlaanderen en Nederland is goed, maar verder gaan is beter. Zo komt de biografie van Jean Ray, waarmee het allemaal begon, in 2025 uit bij een Franse uitgeverij (Presses universitaires de Valenciennes). De vertaling en de eindredactie door een Frans duo redacteuren is bijna rond, dit alles werd betaald met eigen fondsen! (Overheidssteun is een no go voor ons). Zo ook komt een verhalenbundel samengesteld door Finn Audenaert, met als (werk)titel Alice in Spiegelland. Verhalen van eigen bodem, die in 2025 verschijnt, heel waarschijnlijk ook uit bij een Engelse uitgeverij. Dit alles wijst erop dat het zinloos is om onszelf beperkingen op te leggen. Frank Beckers, hoofdredacteur van het online SF/F/H-magazine Out Of This World, schrijft naast UKV's en korte verhalen ook haiku's. Hij deelt tien haiku's op Verhalen uit Vreemde Oorden. Dank je, Frank!
Opdracht aan lezer Wijzig mijn haiku in een Gelezen haiku Een nieuwe wereld Een baby wordt geboren Het eerste schreeuwtje Leven, een tango Van Eros met Thanatos Wie leidt en wie volgt? Als de muziek huilt Wenen we allemaal mee Wat een droefenis Geen haiku beschrijft De heimwee die ik nu voel Bij de eerste sneeuw Wie geduldig wacht Ziet zelfs de stenen Boeddha Langzaam glimlachen Is het leven niet Meer dan een droom, laat het dan Een zoete droom zijn Hij had zo vaak vaak Dat dat zo was, was voor hem Zo’n raadsel raadsel Zoveel gedachten Straks word ik nog filosoof God behoede me Honderdste haiku Nog negenhonderd te gaan Leerde Bashō me De komende tijd mag je meer gastbijdrages verwachten op Verhalen uit Vreemde Oorden: gedichten, verhalen en interviews. Ik stuur tegenwoordig veel van mijn nieuwe SF/F/H-verhalen in naar Out Of This World (waar ze dan in aanmerking komen voor deelname aan de EdgeZero-wedstrijd), naar tijdschriften zoals Portulaan en Weirdo's, en naar wedstrijden. Dit jaar komt er ook een verhaal van me op Fantasize. Daar kijk ik erg naar uit. Verder stop ik veel tijd in het samenstellen van bundels. Bang voor spoken? dien ik in op 15/1 bij Poespa Producties, tegen eind mei lopen alle inzendingen binnen voor de SF-bundel Heliocentrisme die ik samenstel voor EdgeZero, samen met Mike Jansen en Laura Scheepers, en in 2025 mag je Alice in Spiegelland. Verhalen van eigen bodem (werktitel) verwachten bij Poespa Producties. Hiervoor mik ik nadien ook op Engelse vertalingen voor de internationale markt, aangezien Alice een breed publiek aanspreekt. |
AuteurFinn Audenaert rapporteert uit randgebieden van Archives
Februari 2024
Categories |