Parsifal keek schichtig om zich heen. Het gevaar school overal. Zag hij daar die struik bewegen? Hij wist niet of hij zijn ogen nog kon vertrouwen. Zijn zenuwen waren tot het uiterste gespannen. Urenlang al was hij op tocht door deze schier eindeloze tuin. Op wat voor infernale plek was hij toch beland? Als een iemand het niet verdiend had om zo op de proef gesteld te worden, was het toch hijzelf, vond Parsifal. Hij dacht aan alle vreugde die hij in de loop van zijn leven verspreid had. Het mocht niet baten nu. Hij ging plat in het gras liggen. Zijn grote tranen gleden langs de hoge grassprieten naar beneden.
|
AuteurFinn Audenaert rapporteert uit randgebieden van Archives
Februari 2024
Categories |